علت پرت کردن اشیا توسط کودکان و راهکار جلوگیری از آن
[vc_row][vc_column][vc_column_text]
پرت کردن اشیا توسط کودکان پدیده قابل تحملی نیست و معمولا یک ناهنجاری است اما حد و مرز دارد. پرت کردن اشیاء توسط کودکان یکی از مسائلی است که هر والدینی با آن روبه‌رو می‌شود.
این عادت طبیعی در رشد و توسعه کودکان وجود دارد و اغلب به عنوان یک بخش از فرآیند کشف جهان اطرافشان شناخته می‌شود. اما، در بسیاری از موارد، این عادت میتواند به عواقب ناخوشایندی منجر شود، از جمله آسیب به اشیاء، خطرات احتمالی برای کودکان و همچنین استرس برای والدین.
معمولا اولین پیشنهاد رواندرمانگر در این حوزه، حرف زدن با کودک است. این یک فرآینده سازنده و کارساز است.
در این مقاله، به بررسی علل پرت کردن اشیاء توسط کودکان و راهکارهایی که میتواند به جلوگیری از این مشکل کمک کند، پرداخته خواهد شد. این تحقیق نه تنها به والدین، بلکه به مربیان و همچنین همه افرادی که در تربیت و پرورش کودکان سهیم هستند، اطلاعات مفیدی ارائه خواهد داد. با بررسی عواملی که باعث ایجاد این رفتار می‌شود و ارائه راهکارهای موثر برای کنترل آن، می‌توان به کاهش میزان این مشکل در جامعه کمک کرد و محیطی امن‌تر برای رشد و توسعه کودکان فراهم نمود.
پرت کردن اشیا توسط کودک
اولین چیزی که بایستی به عنوان والد از آن به درستی آگاه باشید این است که کودکان نوپا همچنان در حال یادگیری هستند و بسیاری از رفتارهای چالش برانگیز آنها روشی برای برقراری ارتباط و تعامل با سایرین است. این یکی از مهمترین موارد در حوزه اصول تربیت فرزند است. آنها همچنین ممکن است در جریان این رفتارها تنها به دنبال جستوجوگری و کاوش در محیط اطراف خود باشند که در اطراف خود بوده و از این طریق حس کنجکاویشان را برطرف کنند.
کشف و آموزش در مسیر کنترل ناهنجاری
[/vc_column_text][vc_single_image image=”2338″ img_size=”large” alignment=”center”][vc_column_text]
فرآیند کشف و آموزش در ماجرای پرت کردن اشیا توسط کودک اهمیت زیادی دارد. نقش مهمی که این عادت در رشد و توسعه کودکان دارد غیر قابل انکار است. عوامل محیطی را نیز باید در نظر گرفت. چگونگی تأثیر عوامل محیطی مانند محتوای اشیاء و محیط زندگی بر عادت پرت کردن کودکان راهگشا است.
یکی از عوامل اساسی در عادت پرت کردن اشیاء توسط کودکان، فرآیند کشف و آموزش است. این فرآیند، بخشی از رشد و توسعه طبیعی کودکان است که اغلب با اکتشاف جهان اطراف آنها همراه است. از زمانی که کودکان به دنیای پیرامون خود آگاه میشوند، شروع به بررسی اشیاء مختلف کرده و این فرآیند کمک میکند تا آنها مفاهیم اساسی مانند شکل، اندازه، و وزن را فرا بگیرند.
این فرآیند اکتشافی ممکن است منجر به پرت کردن اشیاء شود زیرا کودکان ممکن است با بررسی و آزمایش اشیاء، تمایل به پرت کردن آنها را پیدا تا اثرات و نتایج آن را بررسی کنند. علاوه بر این، فرآیند آموزش نیز نقشی مهم در این فرآیند ایفا میکند. هنگامی که والدین و مربیان به کودکان یاد می‌دهند که چگونه با اشیاء مواجه شوند و چگونه آنها را استفاده کنند، می‌توانند به کنترل بهتر رفتارها کمک کرده و عادت پرت کردن را کاهش دهند.
بنابراین، درک عمیق‌تری از فرآیند کشف و آموزش، به والدین و مربیان کمک میکند تا با ارائه راهکارهای مناسب و ارتقاء مهارت‌های کودکان در این زمینه، به بهبودی مدیریت عادت پرت کردن آنها بپردازند.
نقش والدین موضوع مهم بعدی است. برای مواجهه با اختلالات روانی در کودکان باید با آگاهی و دانش وارد این عرضه شد. روش‌هایی که والدین می‌توانند به کنترل و مدیریت بهتر این رفتار کودکان خود کمک کنند، متنوع و البته بسیار موثر است.
ارتباط این ناهنجاری با رشد عاطفی کودک نیز اهمیت دارد. ارتباط بین عادت پرت کردن و نیازهای عاطفی و رشد روانی کودکان باید در این شرایط بررسی شود. راهکارهای تربیتی نیز در کار است. استفاده از روش‌های تربیتی مثبت برای تقویت عادت‌های مفید و کنترل رفتارهای غیرمطلوب بسیار تاثیرگذار است.
ارتباط این پدیده با توسعه حرکتی نیز زیر ذره بین کارشناسان قرار دارد. نقشی که فعالیت‌های حرکتی و بازی‌های سازنده در کنترل عادت پرت کردن دارند، فوق العاده راهگشا است.
این نکات به والدین و مربیان کمک میکند تا بهترین روش‌ها را برای مدیریت و کنترل عادت پرت کردن کودکان خود شناخته و به کار بگیرند.
چرا کودکان اشیا را پرت می‌کنند؟
کودکان به دلایل متنوع و متفاوتی اشیا را چرت می‌کنند. پرت کردن اشیا توسط کودکان در نگاه کلی یک ناهنجاری نگران کننده روانی نیست اما میتواند آثار سوء و آزاردهنده‌ای نیز داشته باشد.
· کشف و آزمون: کودکان از طریق بررسی و آزمایش اشیاء، جهان اطراف خود را بیشتر کشف می‌کنند. این فعالیت به آنها کمک میکند تا مفاهیمی مانند شکل، اندازه و وزن را فرا بگیرند. پرت کردن اشیاء میتواند یک راه برای بررسی نحوه حرکت و رفتار اشیاء باشد.
· جلب توجه: برخی از کودکان ممکن است اشیاء را پرت کنند تا توجه والدین و مربیان را جلب کنند. این رفتار معمولاً در مواقعی رخ می‌دهد که کودکان به دنبال توجه و البته واکنش مثبت از سوی بزرگترها هستند.
· عدم درک اثرات: برای برخی از کودکان، پرت کردن اشیاء ممکن است به دلیل عدم درک کامل اثرات و نتایج این عمل باشد. آنها ممکن است از اینکه چگونه رفتارشان تأثیرگذار است، غافل باشند و به تصمیم‌گیری‌های نادرست برسند. این موضوع یکی از علل پرخاشگری در کودکان محسوب می‌شود.
· احساس کنترل: برخی از کودکان ممکن است با پرت کردن اشیاء، احساس کنترل بیشتری بر محیط اطراف خود داشته باشند. این رفتار میتواند به عنوان یک راه برای برقراری تأثیر و کنترل در محیط خود تعبیر شود.
کودکان در چه سنی اشیا را پرت می‌کنند؟
[/vc_column_text][vc_single_image image=”2339″ img_size=”large” alignment=”center”][vc_column_text]
عادت پرت کردن اشیاء توسط کودکان معمولاً در دوره‌های خاصی از رشد آنها بیشتر مشاهده می‌شود، اما میتواند در هر سنی رخ دهد. پدیده کودک لجباز از سوی والدین یک پدیده آزاردهنده و هشدار دهنده است. در زیر، برخی از دوره‌های سنی که این عادت معمولاً شایع‌تر است را ذکر می‌کنیم:
- دوره شش ماهگی تا دو سالگی: در این دوره از رشد، کودکان اغلب در حال کشف جهان اطراف خود هستند و از اشیاء برای بررسی و آزمون استفاده می‌کنند. این ممکن است زمانی باشد که آنها شروع به پرت کردن اشیاء می‌کنند.
- دوره دو تا سه سالگی: در این دوره، کودکان توانایی حرکت بیشتری پیدا می‌کنند و به دنبال فعالیت‌های بیشتری هستند. این ممکن است باعث افزایش تعداد و میزان پرت کردن اشیاء توسط آنها شود.
- دوره سه تا شش سالگی: در این دوره، کودکان قدرت بیشتری برای کنترل حرکت‌های خود پیدا می‌کنند، اما همچنان ممکن است به دلایلی مانند جلب توجه یا کشف جهان اطرافشان به پرت کردن اشیاء ادامه دهند.
البته، باید توجه داشت که هر کودک شخصیت و رشد منحصر به فردی دارد و عادت‌هایش ممکن است متفاوت باشد. بعضی کودکان ممکن است به دلایل خاصی مثل نیاز به توجه بیشتر یا تأثیرگذاری بیشتر در محیط خود، در هر سنی اشیاء را بیشتر پرت کنند.
نحوه برخورد با کودکانی که اشیا پرتاب می‌کنند
برخورد با کودکانی که اشیاء را پرتاب می‌کنند، میتواند یک چالش برای والدین و مربیان باشد. اما با رعایت برخی اصول و استفاده از راهکارهای مناسب، می‌توان این رفتار را مدیریت کرد.
ابتدا باید اطمینان حاصل کرد که محیط اطراف کودک ایمن است و اشیاءی که قابلیت آسیب رساندن دارند، از دسترس آنها خارج شوند.
والدین و مربیان می‌توانند با نشان دادن رفتارهای مثبت و کنترل شده، الگویی سازنده برای کودکان فراهم کنند.
به جای مجازات یا انتقاد، به کودکان گزینه‌های جایگزینی را ارائه دهید که می‌توانند انرژی و حرکت آنها را کنترل کنند، مثل بازی‌هایی که حرکت فیزیکی را تقویت می‌کنند. گاهی اوقات، پرت کردن اشیاء نتیجه نیاز کودک به توجه است. ارتباط فعال و مثبت با کودک میتواند این نیاز را برآورده کند.
به کودکان آموزش دهید که چگونه احساسات خود را به صورت سالم بیان کنند و از راهکارهایی مثل استفاده از کلمات برای بیان احساساتشان بهره ببرند.
راه حل های کنترل کودکان از پرت کردن اشیا
[/vc_column_text][vc_single_image image=”2340″ img_size=”large” alignment=”center”][vc_column_text]
اولین موضوع در این عرصه، شخصی نکردن ماجرا است.
- رفتار را شخصی نکنید: بله، گاهی اوقات واقعاً سخت است که رفتار کودک نوپا را شخصی نکنید. به خصوص اگر کودک نوپای شما کاری را انجام دهد که به شما یا خواهر یا برادرش صدمه بزند و از آن بدتر اینکه آن کار را دائما تکرار کند.
اما هنگامی که رفتاری را شخصی می‌کنید، اغلب بیشتر از آنچه باید به آن رفتار واکنش نشان داده و به طور بالقوه وضعیت را تشدید کرده و کاری را انجام خواهید داد که به کودک آسیب می‌رساند. در این شرایط معمولا خودتان پشیمان شده و عملا رفتار را تقویت کرده و باعث تکرار بیشتر آن میشوید.
- هنگام پاسخ دادن آرام و مطمئن باشید
به جای واکنش نشان دادن به رفتار، توجه داشته باشید که فرزندتان به کمک شما نیاز دارد و با آرامش و تا حد امکان با اطمینان به رفتار او پاسخ دهید. ابتدا چند نفس عمیق بکشید و اگر نمیتوانید آرامش خود را حفظ کنید، بلافاصله پاسخ ندهید.
نکات مهم برای والدینی که کودکانشان اشیا پرتاب می‌کنند
در پاسخگویی به رفتاری نظیر پرت کردن، با کودک خود، از زبان ساده و متناسب با سن کودک استفاده کنید. به عنوان یک والد به وضوح به کودک توضیح دهید که با شیئی که پرتاب میکند چه کارهای دیگری میتواند انجام دهد و انجام چه کارهایی با آن شیء درست نیست. به عنوان مثال به اوبگویید که، “بلوکها برای ساختن هستند. و من نمیتوانم به شما اجازه دهم آنها را به سمت خواهر خود پرتاب کنید.”
معمولاً بهتر است با کودکان گفت و گو کنید و سخنان خود را با عمل همراه کرده و به کودک خود نشان دهید که منظورتان دقیقا چیست. بنابراین، بعنوان والد، من بلوکها را از پسرم میگیرم و همزمان با چیدن آنها روی هم به او میگویم که “بلوکها برای ساختن هستند. نمیتوانم بگذارم آنها را پرتاب کنی. بیا با هم یک خانه بسازیم.” و اگر پسرم به پرتاب بلوکها ادامه دهد، آنها را از دسترس او برمیدارم.
کودکان غالبا در مواجهه با نتیجه و عواقب رفتار خود بسیار آزرده میشوند (مثلا در مواردی که بعنوان والد او را مجبور میکنم تا اتاق بازی را ترک کند یا بلوکها را رها کند یا مثلا فنجان آب او را برمیدارم). کودک در چنین موقعیتهایی ممکن است گریه کند یا عصبانی شود. در این موقعیتها احساس کودک را جدی بگیرید. من والد میتوانم جملاتی را در حمایت از احساسات او بیان کنم، به او انعکاس احساس دهم، یا فقط سکوت کنم و در حالی که کودک عصبانی است حضور فیزیکی داشته باشم. در چنین موقعیتهایی تلاش نکنید تا کودک را سریع و به هر قیمتی آرام کنید.
[/vc_column_text][vc_single_image image=”2341″ img_size=”large” alignment=”center”][vc_column_text]
جمع بندی
شما بایستی بعنوان والد، واقعا صبور باشید. بیشتر رفتارهای کودک یک شبه از بین نخواهند رفت. کودکان غالبا در حال آزمون و خطا هستند و بایستی رفتارها را به صورت عینی بیاموزند. پس ثابتقدم و آرام باشید و این پیام را به آنها بدهید که کنترل همه چیز را در دست دارید!
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
