۱۰ راهکار علمی تنبیه کودکان و معرفی بهترین روش تنبیه کودک

یکی از نقش­ های شما بعنوان والی، آموزش رفتارهای درست و افزایش آنها و متقابلا کاهش رفتارهای نادرست کودک است. اما بایست به خاطر داشته باشید که این امر فرآیندی است که نیازمند زمان و حوصله بسیاری است. اما، به یادگیری استراتژی ­های انضباطی موثر و سالم کمک خواهد کرد.

در ادامه نکاتی برگرفته از آکادمی اطفال آمریکا (AAP) در رابطه با چگونگی تنبیه علمی و موثر در مواجهه با رفتارهای منفی و نادرست کودک ارائه شده است.

۱۰  استراتژی نظم و انضباط سالم و در عین حال موثر، براساس پیشنهاد AAP به کودکان یاد خواهد داد که چگونه رفتار خود را مدیریت کرده و آنها را از آسیب دور نگاه داشته و در عین حال رشد سالم را در آنها ارتقاء خواهد داد.

این استراتژی­ های کاربردی شامل موارد زیر هستند:

 با گفتار و رفتار آرام خود به کودکان رفتار درست و غلط را خاطر نشان شوید. الگوهایی از رفتارهایی که دوست دارید در فرزندان خود مشاهده کنید، در اختیار آنها قرار داده و در تربیت کودک خود کوشا باشید

۲.محدودیت ­ها را به طور روشن و صریح برایشان تعیین کنید.

قوانین واضح و ثابتی را وضع نموده و از فرزند خود بخواهید تا به آنها پایبند بماند. حتماً این قوانین را با عباراتی که متناسب با سن آنها است، برایشان توضیح دهید. تعیین کردن محدودیت ها بسیار مهم و ضروری است حتی اگر برای یک کودک زودرنج باشد.

۳. عواقب کار کودکان را به طور جدی برایشان روشن کنید.

عواقب مشخص و روشنی را تدوین نموده، و به صورت جدی و قاطعانه برای کودک شفاف­ سازی نمایید، توجه داشته باشید که حتما به این عواقب پایبند بمانید. به عنوان مثال، به او بگویید که اگر اسباب ‌بازی‌هایش را مرتب نکند، برای بقیه روز دیگر نمی­تواند با آنها بازی کند. برای ارائه­ ی فوری عواقب به کودک آماده باشید  و هرگز با پس دادن آنها پس از چند دقیقه تسلیم نشوید. اما به یاد داشته باشید، هرگز امور حیاتی و نیازهای اساسی را به عنوان عواقب رفتار در نظر نگیرید، اموری نظیر وعده­ های غذایی و … هرگز نباید مورد تهدید قرار گیرند. در هنگام بیان مواظب باشید که خشمگینانه رفتار نکنید و سلامت روان کودک خود را به خطر نیاندازید.

۴. به خوبی به سخنان کودکان گوش فرا دهید.

 گوش دادن امر بسیار مهمی است. اجازه دهید فرزندتان قبل از آن که شما به کمکشان بروید خودشان مشکلاتشان را حل کنند. مثلاً اگر فرزندتان احساس حسادت دارد. ابتدا با فرزند خود در مورد این موضوع صحبت کنید، و فورا به دنبال ارائه عواقب رفتاری نباشید.

۵. به کودکان خود توجه کنید.

 قوی‌ترین ابزار برای نظم و انضباط مؤثر، توجه است – برای تقویت رفتارهای خوب و دلسرد کردن کودک نسبت به رفتارهای نامناسب، به رفتارهای مورد تایید کودکان توجه نموده و رفتارهای منفی را مورد بی­توجهی قرار دهید. به یاد داشته باشید، همه کودکان به دنبال توجه والدین خود هستند.

۶. رفتارهای مثبت و منفی کودک خود را بهشان بگویید.

 کودکان باید نسبت به رفتارهای خود آگاه باشند، آنها باید بدانند کدام رفتارشان مثبت و کدام یک منفی و ناکارآمد بوده است. به رفتار خوب توجه و به آن اشاره کنید و موفقیت و تلاش­های مناسب او را تحسین نمایید. توجه داشته باشید که شما باید در طول این توصیفات واضح و شفاف باقی بمانید (به عنوان مثال، “وای، کار خیلی خوبی کردی که اسباب بازی را مرتب کردی و سر جاش گذاشتی!”).  همچنین نسبت به بددهنی در کودک که یک رفتار منفی است بی تفاوت نباشید.

۷. گاهی نیاز نیست به رفتار کودک خود پاسخ بدهید

بدانید چه زمان­هایی نباید به رفتار کودک خود هیچ پاسخی بدهید و باید آن را کاملا نادیده بگیرید. تا زمانی که کودک شما کار خطرناکی انجام نداده و می­توان برای افزایش رفتار از توجه مثبت و تقویت استفاده نمود، نادیده گرفتن را به کار نبردی. اما هنگامی که احساس کردید تکنیک­های بالا اثربخشی خد را از دست داده­اند، از نادیده گرفتن کودک استفاده نمایید. نادیده گرفتن رفتار بد می تواند پیامدهای طبیعی اعمال کودکان را به آنها بیاموزد. به عنوان مثال، اگر کودک شما به عمد کوکی­های خود را روی زمین بریزد، به زودی دیگر خوراکی برای خوردن نخواهد داشت. اگر اسباب بازی­های خود را پرتاب کند و بشکند، دیگر نمی­تواند با آن بازی کند. طولی نخواهد کشید که او یاد می­گیرد که کلوچه­هایش را روی زمین نریزد و با احتیاط با اسباب­بازی هایش بازی کند.

۸. برای دردسر آماده باشید.

 برای موقعیت­هایی که ممکن است فرزندتان رفتارهای جدی و مشکل­زایی داشته باشد از قبل برنامه­ریزی کنید. آنها را برای رفتارهای آتی و چگونگی تغییرات مورد انتظار خود کاملا آماده نمایید. کودکان گاهی اوقات در طول تغییر مسیر رفتار بد به دلیل بی­حوصلگی یا بی­اطلاعی به شکل بهتری رفتار می­کنند، اما این به معنای تغییر رفتار نامطلوب نیست. از تثبیت رفتارها و تغییر قطعی آنها اطمینان حاصل نمایید.

۹. کمی صبور باشید

 زمانی که قانون خاصی شکسته می­شود، تایم اوت یا زمان وقفه می­تواند تکنیک بسیار مفیدی باشد. این ابزار نظم و انضباط با هشدار دادن به کودکان که اگر کار یا رفتار نادرست خود را متوقف نکنند، به آنها اعلام وقفه کرده، و با استفاده از کمترین تعداد کلمات و ارتباط ممکن به کودک یادآوری کنید که چه کارهای اشتباهی را انجام داده‌ است، این کار به آنها این پیام را منتقل می­کند که برای بازگشت به حالت عادی ارتباطی بایستی رفتار نادرست خود را متوقف کنند. ابتدا مدت زمان وقفه (محروم­سازی) را تنظیم کنید (۱ دقیقه در هر سال یک قانون خوب است). با کودکان در بازه سنی بالای ۳ سالگی، می‌توانید به جای تنظیم تایمر، اجازه دهید فرزندتان خودش تایم اوت را انجام دهند. شما فقط می­توانید بگویید: «به مکان وقفه برو و زمانی که احساس کردی آماده هستی و روی رفتار خودت کنترل داری، برگرد».

۱۰. به صورت مستمر و هم زمان استراتژی ها را پیاده سازی کنید.

این استراتژی­ها به طور هم زمان می­تواند به کودک کمک کند تا مهارت­های خود مدیریتی و خودتنظیمی را آموخته و تمرین نماید. این روش­ها می­تواند تاثیر قابل توجهی در مورد نوجوانان نیز به همراه داشته باشد.