چگونه با کودکان ارتباط موثری برقرار کنیم؟

0 341

ارتباط با کودکان تعاملی است که بین شما و فرزندتان شکل می گیرد.  این ارتباط تنها محدود به جملاتی نیست که به کودک خود می­‌گویید، بلکه تن صدای شما، طرز نگاه شما، نوع به آغوش کشیدن و بوسیدن او، همگی حاوی پیام منحصر به فردی برای کودک تان هستند. روش شما در برقراری ارتباط با کودکتان نه  تنها چگونگی برقراری ارتباط با دیگران را به او می­‌آموزد، بلکه تحول هیجانی آنها و روابطشان در آینده را نیز شکل خواهد داد. توجه به راه های ارتباطی میتواند سلامت روان کودک شما را تحت تاثیر قرار دهد.

انواع روش های ارتباطی با کودکان

ارتباط به دو دسته­‌ی عمده ارتباط کلامی و ارتباط غیرکلامی تبیین می­‌گردد.

ارتباط کلامی به برقراری ارتباط از طریق کلمات اشاره دارد که شامل موارد زیر است:

  • آهنگ و تن صدا
  • کلمات مورد استفاده
  • لهجه یا کاربرد زبان به روشی قابل درک برای کودک

ارتباط غیرکلامی به ارتباط عمدی و غیرعمدی به واسطه­‌ی زبان بدن اشاره دارد. این ارتباط شامل مواردی نظیر مثال­‌های زیر است:

  • تظاهارات چهره‌­ای
  • تماس چشمی
  • فضای شخصی
  • ژست­ها
  • لمس جسمانی نظیر در آغوش گرفتن

راهکارهای زیر جهت بهبود مهارت­‌های ارتباط کلامی و غیرکلامی والدین پیشنهاد می­‌شود:

برقراری ارتباط موثر با فرزندم چگونه انجام میشود؟

راهکارهایی برای بهبود مهارت های کلامی و غیرکلامی با کودکان

  • گوش کردن فعال

گوش کردن فعال به کودکان احساس شنیده و درک شدن خواهند داد. شما می­توانید با همراه کردن لبخند تحسین و تکان سر با معنای تایید، نقش فعالی را در این ارتباط ایفا کرده و نشان دهید که برای سخنان او ارزش قائل هستید. هم قد کودک شدن (قرار گرفتن در ارتفاع یکسان با او)، موجب تقویت احساس امنیت و بهبود ارتباط میان شما خواهد شد.

با پرسیدن سوالاتی نظیر “چی شد؟” “چطور؟”، میزان اهمیت سخنان او را برای خودتان نشان دهید. این کار به کودکتان کمک می­کند تا مهارت­های ارتباطی خود را بهبود بخشیده، و روایت­گری را تقویت نماید.

  • گوش کردن انعکاسی

بهترین راه برای نشان دادن این که به کودکتان و آنچه می­گوید اهمیت می­دهید و برای شما جالب است، آن است که مانند یک آیینه عمل کنید. هرآنچه را که به شما می­گویند با کلمات متفاوتی برای آنها تکرار کنید. به طور مثال، اگر کودکتان می­گوید که “من دیگه با سارا بازی نمی­کنم”، شما می­توانید اینگونه جمله او را تکرار کنید “دیگه با دوستت بازی نمی­کنی؟”

این کار به کودکتان این امکان را می­دهد تا بدون قضاوت شدن احساساتشان را ابراز کنند. متعجب خواهید شد وقتی ببینید با این کار چقدر به کودک خود و رشد هیجاناتش کمک کرده­اید!

  1. شفاف صحبت کردن

از زبانی استفاده کنید که متناسب با سن و سطح درکی کودکتان باشد. شفاف و صریح باشید، و جملات را در لفافه بیان نکنید. استفاده از زبان قابل درک موجب تسهیل ارتباط و تعامل میان شما وکودکتان خواهد شد. جملات شما باید احترام و عشق را به کودکتان منتقل کنند.

  • کودکتان را گول نزنید

پیشنهاد پاداش­هایی نظیر شکلات برای رفتارهای ساده ممکن است موجب این شود که کودک احساس کند با این کار می­تواند به شما امکان کنترل نسبی و کوتاه مدت را بدهد اما مرزی برای رفتارهایش وجود نخواهد داشت و همین امر موجب ایجاد تنش در روابط شما و فرزندتان خواهد شد. انتظارات و توقعات واقع­بینانه­ای را درمورد آنچه از کودک خود انتظار دارید تعیین کنید، رفتارهای مطلوب و کارآمد او را تشویق نمایید، و پاداشی را متناسب (عادلانه) با عمل کودک به او ارائه کنید.

  • احساسات را تفسیر کنید

آشنایی با انواع احساسات، شناسایی و بازشناسی آنان برای کمک به رشد هوش هیجانی کودکتان ضروری است. زمانی که کودکتان درمورد احساساتی که تجربه کرده است برای شما صحبت می­کند، با همدلی و بدون قضاوت به حرف­هایش گوش دهید. از منظر آنها به زندگی نگاه کنید و تا حد ممکن خودتان را به جای آنها بگذارید. اگر کودکتان در حال تجربه­ی احساس اندوه و یا شادی است به اوکمک کنید تا درباره­ی احساساتش صحبت کند، آنها را نام­گذاری و تا حد امکان توصیف نماید.

 

اگر کودک خجالتی دارید و یکی از موانع ارتباطی را این موضوع می دانید توصیه میکنیم نوشته زیر را در مجله منکا بخوانید:

کودک خجالتی، علل و راهکارهایی برای درمان کودک کم رو 

راهکارهایی برای والدین تا ارتباط موثرتری با فرزندان خود داشته باشند؟
  •  از عبارات “توجه” استفاده کنید

هنگامی که کودکتان را برای انجام کاری تشویق و ستایش می­کنید، موجب ایجاد احساس مثبت در او شده و به او می­آموزید که انتظار چه رفتاری را از او دارید. بهجای گفتن عبارات کلی نظیر “آفرین”، “کارت درسته” و … از عبارات اختصاصی­تر همراه با جملات تاییدی اسفادهکنید. مثال “من دیدم که بعد از تموم شدن بازی، اسباب­بازی­هات رو مرتب کردی، خیلی کار خوبی کردی، آفرین”.

  • با هم تفریح کنید

هر میزان که کودکتان بزرگ­تر می­شود، فرزندپروری به تکلیفی پیچیده­تر تبدیل می­شود. به همین دلیل نیز وقت­گذارانی و داشتن تفریحات و مکالمات مشترک هر روز بیش از پیش اهمیت می­یابد. با گفتن نکات مثبت درباره­ی آنچه کودکتان به آن اهمیت می­هد و علاقه­مند است، وارد رابطه با او شوید. به علایق و خواسته­های او توجه کنید و با هم خوشگذرانی کرده و تفریح کنید. و این جمله را همواره به خاطر بسپارید: با کودکتان بخندید اما نه به کودکتان!

  • روی رفتار تمرکز کنید

اگر درمورد چیزی از کودکتان ناراحت و یا عصبانی هستید، مراقب باشید که انتقادها و نظرات شما رفتار او و نه شخص خودش را نشانه گرفته باشد. به طور مثال، به جای آنکه بگویید، “وقتی که شلخه و بی­نظم هستی ناراحت می­شوم”، می­توانید بگویید، “وقتی که لباس­هایت را روی زمین رها می­کنی ناراحت می­شوم”.

  • الگو باشید

توجه داشته باشید که چه الگویی برای کودکتان هستید. والدین راهنمای کودک در ورود به دنیای بیرون هستند. آنچه که کودکتان در اعمال شما می­بیند بسیار مهم­تر از آن چیزی است که از شما می­شنود.

تنها زمانی به کودکتان قول دهید که اطمینان دارید می­توانید نسبت به آن پایبند باشید. این امر موجب ایجاد احساس اعتماد و تقویت و ماندگاری آن میان شما و فرزندتان خواهد شد.

چرا نمی‌توانیم ارتباط بهتری با کودکمان داشته باشیم؟

موانع برقراری ارتباط موثر با کودک
  1. تفاوت­ های نسلی

والدین و فرزندان ممکن است به دلیل تفاوت­های نسلی، در باورها، ارزش ­ها و متعاقبا رفتار خود اختلاف نظر داشته و همین امر موجب ایجاد شکاف ارتباطی میان آن ها گردد.

  1. موانع زبانی

تفاوت در زبان بیانی و عدم تناسب زبان با سطح درک و سن کودک ممکن است موجب فاصله گرفتن و شکاف ارتباطی میان والد و کودک گردد.

  1. چرخه­ های قدرت

والدین ممکن است گاهی از قدرت و اقتدار خود به گونه­ ای غلط و به ویژه ناعادلانه استفاده کنند. همواره انتظارات و خواسته­های روشنی از کودک خود داشته باشید. اشتباهات خود را بپذیرید، زمانی که حق با کودکتان است او را تایید کنید و الگوی درستی و عدالت باشید.

  1. محدودیت­ های زمانی

برقراری ارتباط موثر با کودک، نیازمند زمان و انرژی قابل ملاحظه­ ای است. در نتیجه محدودیت­ های زمانی به دلیل تحصیل یا شغل والدین و متعاقبا فقدان انرژی کافی، موجب محدودیت در برقراری ارتباط می­گردد.

  1. رواج تکنولوژی

پرداختن و درگیری بیش از حد با تکنولوژی چه از سوی کودک و چه والدین، موجب ایجاد محدودیت در برقراری ارتباط میان والد و کودک گردد.

  1. موانع هیجانی

در صورتی که والدین یا کودک هیجانات شدیدی را نظیر ترس، فقدان، سوگ، اندوه و … را تجربه نمایند، برقراری ارتباط فرآیندی دشوارتر خواهد بود. تجربه­ ی احساسات شدید موجب کاهش توانایی درک متقابل، بیان احساسات و گوش کردن فعال خواهند شد.

مجموعه منکا

«منکا» معتقد است، هر کودک مانند بوم نقاشی سفیدی است که بخش مهمی از این بوم به دست والدین نقاشی خواهد شد.

تیم منکا در تلاش است با افزایش آگاهی والدین، قدم مهمی در جهت خلق نقاشی هر چه زیباتر بردارد و در این مسیر با ارائه مشاوره توسط متخصصان مجرب و برگزاری دوره های آموزشی برای والدین و البته با فراهم سازی دوره ها و امکانات ویژه برای استعدادیابی کودکان، والدین آگاه را به بهترین شکل همراهی کند.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.